Stanisław Juszczyński

Stanisław Juszczyński urodził się 27–01-1915 roku w Brzozowym Kącie. Jego ojcem był Wiktor Juszczynski ur. w 1883 r. w Brzozowym Kącie, zmarł w 1954 r. Matką Stanisława była Marianna Juszczyńska z domu Orłowska urodzona w Wólce Komarowskiej, zmarla 04- 03-1970 r. Stanisław zmarł 27-01-1981 roku w Radzyniu Podlaskim.

MARIANNA KANTAREWICZ

Marianna Kantarewicz urodziła się w dniu 05-07-1918 roku w Brzozowym Kącie. Jej rodzicami byli: Józef Kantarewicz i Marianna Kantarewicz z domu Lipka. Została ochrzczona w kościele parafialnym w Komarówce Podlaskiej w dniu 07-07-1918 r. Dzieciństwo i lata panieństwa spędziła w rodzinnej wsi, w domu rodziców. Ojciec Marianny urodził się w 1873 r. , a zmarł w 1959 r. , mama urodziła się w 1870 r. , a zmarła w 1925 r. Marianna miała dwóch braci: Leona i Mariana oraz trzy siostry- Albinę, Czesławę i Wladysławę.

STANISŁAW I MARIANNA

 

Stanisław i Marianna urządzili swoje gospodarstwo na tzw. Kreczkach. Mała wielkość ziemi / ok. 4 ha /zmuszała Stanisława do podejmowania dodatkowych prac m.in. przy czynnościach obsługowych w szkole, przy budowie kanału Wieprz – Krzna czy też robotach leśnych. Trudy gospodarowania łaczyli z wychowywaniem dzieci.

Ze związku Stanisława i Marianny urodziło się ośmioro dzieci: Alina, Marian, Janina, Zofia, Teresa, Tadeusz, Józef i Roman. Marian zmarł w wieku dziecięcym. Rodzice przywiązywali wielką uwagę do ich wykształcenia. Po osiągnięciu pełnoletności wszyscy opuścili dom rodzinny. Pozostał jedynie sentyment do rodzinnego miejsca i pięknych krajobrazów okolicy.

PO WYJŚCIU DZIECI Z DOMU POZOSTAŁY IM LISTY, ZDJĘCIA, OCZEKIWANIA I CHOROBY

Jasia wspomina, że mama była osobą bardzo pogodną, rośpiewaną i tańczącą. Pogodę ducha i dobroć przekazywała dzieciom. Często śpiewała nad kołyską utulając dzieci do snu. Pamiętam jak prosiliśmy Ją o to, żeby nam coś zaśpiewała. Lubiliśmy słuchać jak śpiewała: Rebekę, Polesia czar, Z popielnika na Wojtusia…, Widziałam ja brzózkę jak silny wiatr wiał… i inne. Była osobą bardzo wierzącą. Kilka razy w tygodniu chodziła do kościoła w Komarówce, zawsze na „majowe”do kapliczki na tzw. Zalesiu. Ponieważ ładnie śpiewała była zapraszana na pożegnalne śpiewania podczas uroczystości pogrzebowych. Kochała wszystkich, do ostatnich lat przed chorobą systematycznie odwiedzała dzieci w ich nowych miejscach zamieszkania. Tata był mężczyzną odpowiedzialnym, starał się sprostać wszystkim przeciwnościom. Bardzo mu zależało na kształceniu swoich dzieci. Rodzice wzajemnie szanowali się i kochali. Szkoda tylko, że tak szybko odeszli na drugą stronę życia i nie dane im było doczekać dorosłości wnuków i gaworzenia prawnuków. Opr. Jasia i Jan Wiśniewscy.